Europejskie Centrum Edukacji Geologicznej

  • TYPOBIEKT UŻYTECZNOŚCI PUBLICZNEJ
  • INWESTOREUROPEJSKIE CENTRUM EDUKACJI GEOLOGICZNEJ, UNIWERSYTET WARSZAWSKI
  • LOKALIZACJACHĘCINY, POLSKA
  • POW. UŻYTKOWA 6 500 m2
  • POW. ZABUDOWY 3 700 m2
  • DATA DATA REALIZACJI: 2015
  • WARTOŚĆ INWESTYCJI: 30 MLN PLN
  • NAGRODY:
    –  II nagroda w międzynarodowym konkursie na opracowanie koncepcji   architektoniczno-budowlanej oraz zaproszenie do realizacji. Organizator: Uniwersytet Warszawski oraz Stowarzyszenie Architektów Polskich SARP, 2012 r.
    – Nagroda International Property Awards w kategorii „Najlepszy obiekt użyteczności publicznej w Europie” w 2015 roku.
    -Eurobuild Awords in Architecture 2016 w kategorii „Proekologiczny obiekt sprzyjający komfortowi użytkowania”
    -Nominacja do nagrody Komisji Europejskiej i Fundacji Mies van der Rohe 2016 rok.
  • ZESPÓŁ
    SZCZEPAN WROŃSKI
    ZBIGNIEW WROŃSKI
    PAWEŁ GRODZICKI
    KRZYSZTOF BUDZISZ
    MICHAŁ CZERWIŃSKI
    KATARZYNA FASZCZEWSKA
    EWA GAJDA
    MACIEJ RUDNICKI
    MARCIN JURUSIK
    AGNIESZKA NOWICKA
    KATARZYNA KWIATKOWSKA
    JACEK HAWRYLAK
    MARTA SĘKULSKA
    PATRYCJA MICHALAK – DĘBIEC

 

Prostopadłościenne, zwarte, oszczędne w formie bryły budynków zaprojektowane zostały na kształt kamiennych bloków wyrastających ze skalistego wzgórza.

Uniwersytet Warszawski rozwija swoją działalność dydaktyczną, a co za tym idzie ulega ciągłemu przeobrażeniu i rozbudowie. Kolejnym naukowym obiektem na mapie uczelni będzie Europejskie Centrum Edukacji Geologicznej, zlokalizowane w malowniczej okolicy nieczynnego już kamieniołomu w Chęcinach, w województwie świętokrzyskim. Kompleks ECEG będzie się składał z pięciu budynków: reprezentacyjnego budynku głównego, budynku dydaktycznego, laboratorium oraz trzech modułowych budynków hotelowych: dwóch dla studentów oraz jednego dla gości ośrodka i kadry o podwyższonym standardzie. Centrum zostało zaprojektowane w taki sposób, aby przyjąć jednocześnie ok. 240 gości.
Zaproponowany układ obiektów dopełnia formy istniejących skarp. Tworzy rytmiczną ścianę zabudowy, domykając tym silniej wyartykułowaną przestrzeń wnętrza kamieniołomu. Powstały, przekształcony przez człowieka krajobraz skłania do refleksji nad znaczeniem surowców naturalnych, eksploatacji i gospodarowania nimi. Zestawienie surowej skalistej skarpy z regularnymi, geometrycznymi formami monolitycznych, kamiennych obiektów oraz spektakularnego wycięcia formy patio przy głównym budynku stanowi bezpośrednie odniesienie do historii miejsca wydobycia chęcińskich minerałów – podziemnych skarbów.

?