Budynek naukowo-dydaktyczny przy ul. Bednarskiej w Warszawie

RODZAJ INWESTYCJI: OBIEKT UŻYTECZNOŚCI PUBLICZNEJ

INWESTOR: UNIWERSYTET WARSZAWSKI

LOKALIZACJA: WARSZAWA

ZESPÓŁ WXCA: PAWEŁ GRODZICKI, SZCZEPAN WROŃSKI, ANDRZEJ BULANDA, MICHAŁ STARZYŃSKI, KAROL PERKOWSKI, PAWEŁ SŁUPSKI, EMIL KOTOWSKI, MACIEJ CZECHOWSKI, EDYTA FILIPCZAK

NAGRODY: 2. MIEJSCE W KONKURSIE NA OPRACOWANIE KONCEPCJI ARCHITEKTONICZNEJ WRAZ Z ZAGOSPODAROWANIEM TERENU BUDYNKU NAUKOWO-DYDAKTYCZNEGO PRZY UL. BEDNARSKIEJ, ORGANIZOWANYM PRZEZ SARP I UNIWERSYTET WARSZAWSKI

 

Budynek jak kwartał Mariensztatu

Typowy kwartał Mariensztatu ma charakterystyczną strukturę przestrzenną. Obrzeżna zabudowa otacza wnętrza pełniące funkcje miejskie – jak place i rekreacyjne – jak zieleń.
Koncepcja architektoniczno – urbanistyczna obiektu przy ul. Bednarskiej jest interpretacją obecnego na Mariensztacie porządku i przełożeniem go na potrzeby nowego budynku.

Zaprojektowana zabudowa stanie się kolejnym kwartałem Mariensztatu z nowym rodzajem publicznego wnętrza. Czworoboczny wieniec rozmieszczonych na obwodzie sal dydaktycznych wyznacza przestrzeń wewnętrzną o swobodnej aranżacji, wypełnioną wymieszanymi wspólnymi aktywnościami.

Wnętrze jak wielopoziomowa agora

Główna przestrzeń wewnętrzna budynku jest ukształtowana jako wielopoziomowa agora. Na piętrach ponad parterem wypełniają ją przenikające się strefy nauki i pracy: pokoje, „gniazda”, „dziuple” częściowo w przeszklonych boksach, a częściowo otwarte. Różnorodnie zaaranżowane środowisko nauki i odpoczynku służy uzyskaniu domowej, przyjaznej atmosfery sprzyjającej pracy i kontaktom społecznym. Przestrzeń zorganizowana jest wokół wewnętrznych atriów, które integrują wizualnie wszystkie poziomy oraz zapewniają światło naturalne w całym wnętrzu. Parter wypełniają funkcje ogólne i publiczne: hol, czytelnia, audytoria, usługi, laboratorium, studio telewizyjne i radiowe. Od strony południowej główna przestrzeń parteru otwiera się widokowo przez przeszkloną czytelnię na zabytkowy budynek dawnej Łaźni.

Relacja z zabytkową Łaźnią

Sąsiedztwo zabytkowej dawnej Łaźni z cenną wartością architektoniczną miejsca daje potencjał dla powstania niepowtarzalnej przestrzeni publicznej między nią a nowym budynkiem. Tworzy ona kieszeń równoległą do popularnego ciągu pieszego ulicy Bednarskiej łączącej Krakowskie Przedmieście z nowym przejściem pod Wisłostradą i Bulwarami Wiślanymi. Dlatego skwer od strony Łaźni jest traktowany jako ważny element kompozycyjny i druga strefa wejściowa do obiektu dydaktycznego. Żeby dodatkowo to podkreślić, serce budynku z głównymi strefami publicznymi umieszczono w części południowej, właśnie między dwoma projektowanymi placami (czyli pasażem na przedłużeniu ul Mariensztat i dziedzińcem od strony Łaźni).

Pasaż – centralny element kompozycyjny

Centralny element kompozycyjny stanowi pasaż na przedłużeniu ul. Mariensztat. Miejsce to będzie pełnić funkcję ulicy pieszej, ogólnodostępnego przejścia do Wisłostrady oraz jednocześnie dziedzińca łączącego publiczne przestrzenie budynku. Jego atmosferę tworzyć będą usługi, zieleń, ogródki letnie, a także szczególnie opracowane posadzki, mała architektura, stylowe latarnie. Pasaż będzie przykryty przeszklonym dachem, by umożliwić użytkowanie go niezależnie od pogody. Dzięki temu będzie swoistym zewnętrznym salonem wejściowym do budynku, integrując obie jego części w parterze.

Integracja z zielenią

Ważnym aspektem projektu jest zintegrowanie budynku z ogólnodostępną zielenią. Dach obiektu będzie pokryty zielenią i dostępny dla użytkowników budynku. Od strony Wisłostrady architekci zaproponowali urządzenie ogrodu terenowego oraz budowę pergoli z otwartym parterem oraz ogrodem zimowym na piętrze. Ogród zimowy będzie zamkniętą kubaturą i stanie się dodatkową strefą nauki w oranżerii wypełnionej zielenią. Obiekt będzie tworzył dodatkowo wizualnie pierzeję od strony Wisły, a w przyszłości, po zagłębieniu Wisłostrady stanie się buforem łączącym z Bulwarem Wiślanym.

 

?