MUZEUM PAMIĘCI PALMIRY

  • RODZAJ INWESTYCJI: OBIEKT KULTURY
  • INWESTOR: MUZEUM HISTORYCZNE M.ST. WARSZAWY
  • LOKALIZACJA: PALMIRY k/WARSZAWY, POLSKA
  • POW. UŻYTKOWA: 1030 m2
  • DATA: 2012r.
  • CENA: 8000 pln/m2
  • NAGRODY: Nagroda Główna Grand Prix Leonardo 2011 przyznana podczas Biennale Młodych Architektów w Mińsku pod patronatem UIA.
    Best Public Service Architecture in Poland 2011 organizator: European Property Awards in association with Bloomberg Television;
    Wyróżnienie w konkursie Polski Cement w Architekturze na najlepszą realizację architektoniczną z użyciem technologii żelbetowej w 2011 r.
    Nominacja obiektu do Nagrody Roku Stowarzyszenia Architektów Polskich 2011;
    Nominacja do Europejskiej Nagrody im. Miesa van der Rohe 2013 organizator: Fundacja Miesa van der Rohe, Komisja Europejska, Parlament Europejski oraz Stowarzyszenie Architektów Polskich SARP.
  • ZESPÓŁ:
    SZCZEPAN WROŃSKI
    ZBIGNIEW WROŃSKI
    WOJCIECH CONDER
  • WSPÓŁPRACA: MICHAŁ TATJEWSKI

 

Przestrzeń wystawowa została zaprojektowana pośród drzew – niemych świadków tragedii sprzed lat. Ascetyczna forma budynku i surowość użytych materiałów stanowi tło dla prezentowanych pamiątek.

Muzeum Miejsce Pamięci w Palmirach to obiekt wkomponowany w krajobraz Kampinoskiego Parku Narodowego. Od otaczającego cmentarz lasu został wygrodzony szkłemi stalą. W zielonym dachu wycięto cztery okrągłe otwory tworzące szklane kominy – patia. W każdym z nich rosnie drzewo. Patia doświetlają przestrzeń wystawową, wyodrębniając jednocześnie poszczególne części ekspozycji i organizując kierunek jej zwiedzania. Prostokątna część ekspozycyjna wydzielona została z trzech stron rzeźbiarsko potraktowaną ścianą elewacji, pokrytą okładziną stalową, przestrzeloną na wylot 2252 otworami. Liczba ta odpowiada pochowanym na cmentarzu ofiarom niemieckiego terroru. Obiekt otwiera się dużymi przeszkleniami na cmentarz, kierując wzrok zwiedzającego w stronę trzech białych krzyży na krańcu założenia. Ich widok nie pozwala zapomnieć o kontekście. Ascetyczna forma budynku i surowość materiałów takich jak beton architektoniczny, szkło, stal typu korten współgra kolorystycznie z otaczaniem Kampinoskiego Parku Narodowego oraz nawiązuje do betonowych, surowych krzyży cmentarza ? mauzoleum. Zielony dach stanowi uzupełnienie dla terenu lasu wykorzystanego pod budowę muzeum. Szklane ściany wprowadzają historię miejsca i naturę do wnętrza, w widoku z zewnątrz poprzez odbicia i refleksy komponują się z otoczeniem. Ściany ze stali typu korten zmieniły się z czasem, początkowo szara stalowa powierzchnia pokryła się rdzą.
?